25/11 Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου και στο πλαίσιο της προάσπισης της δημόσιας υγείας έναντι του covid -19 συμμετέχει με το επιστημονικό του προσωπικό του *Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας και των Παιδιών τους σε διαδικτυακή  στοχευμένη ομαδική συζήτηση με φορείς και οργανώσεις που ευαισθητοποιούνται στο συγκεκριμένο θέμα καθώς και με εκπροσώπους από το πρόγραμμα HELIOS και τον ΔΟΜ.

Στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης του κοινού και της πρόληψη της βίας κατά των γυναικών διενεμήθησαν σε Κοινωνικές Δομές του Δήμου  Θεσσαλονίκης μάσκες με το χαρακτηριστικό πορτοκαλί κορδελάκι που αποτελεί το επίσημο χρώμα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και δημοσιεύεται το παρακάτω άρθρο κατά της βίας που ασκείται στις γυναίκες σε όλον τον κόσμο.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Σήμερα 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας  μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα κάποιας μορφής σωματικής και/ή σεξουαλικής βίας από την ηλικία των 15 ετών και άνω.

Η «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο γυναικείο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, όπως επίσης και τις απειλές τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό λαμβάνει χώρα στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή.

Η κακοποίηση κατά των γυναικών μπορεί να προσομοιαστεί με το μυθικό τέρας της Λερναίας Ύδρας όχι τυχαία. Οι λόγοι είναι ότι έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι η κακοποίηση των γυναικών δεν είναι μύθος, αν και υπάρχουν πολλοί μύθοι που τη συνοδεύουν.

Η κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο με πολλά κεφάλια ή «πρόσωπα» , όπως και η Λερναία Ύδρα και αυτό γιατί η βία κατά των γυναικών μπορεί να έχει πολλές μορφές πέραν της σωματικής και σεξουαλικής βίας, οι οποίες είναι ίσως οι πιο αναγνωρίσιμες μορφές. Υπάρχουν μορφές βίας πιο «καλυμμένες», με βαριές ωστόσο, συνέπειες στην ψυχολογική κατάσταση του θύματος. Είναι η λεκτική βία, η οποία περιλαμβάνει τις φωνές, εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς, βρισιές, η ψυχολογική – συναισθηματική βία, η οικονομική βία, που δεν είναι τόσο γνωστή και πρόκειται για αποστέρηση χρημάτων και αγαθών για κάλυψη βασικών αναγκών, έντονος έλεγχος οικονομικών της συζύγου, αρπαγή περιουσιακών στοιχείων, απόκρυψη της προσωπικής οικονομικής κατάστασης του θύτη,  απαγόρευση εργασίας ή σπουδών.

Επίσης, η βία έχει πολλά κεφάλια τα οποία πολλαπλασιάζονται διότι τα εμπλεκόμενα πρόσωπα – θύματα της βίας είναι πολλά. Δεν είναι μόνο οι γυναίκες τα θύματα, αλλά και τα παιδιά ως μάρτυρες με βαρύτατες επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία, τα οποία με τη σειρά τους μπορεί να αναπαράγουν τη βία ακόμα και σε άλλα πλαίσια, όπως το σχολείο. Ή ακόμα και η ίδια γυναίκα στα παιδιά της.

Επιπλέον, η ίδια η κοινωνία αναπαράγει και συντηρεί αυτό το «τέρας της βίας», για αυτό και είναι δύσκολο να εξαλειφθεί εντελώς αυτό το φαινόμενο. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια γίνεται μια σημαντική προσπάθεια αντιμετώπισης αλλά και πρόληψης της βίας, ωστόσο όμως, η ίδια η κοινωνία συνεχίζει δυστυχώς να αναπαράγει σεξιστικά στερεότυπα του παρελθόντος, με το ρόλο του άντρα να κατασκευάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να νομιμοποιεί τη χρήση λεκτικής ακόμα και σωματικής βίας εις βάρος των γυναικών, αλλά και την εικόνα της γυναίκας ως αδύναμη, ευαίσθητη, υπομονετική.

Συχνά πολλοί αναρωτιούνται, «κάτι θα του έκανε αυτή και τη χτυπάει», «θα είναι πολύ γκρινιάρα», «δεν ξέρει να κρατάει τον άντρα της/ το σπίτι της», με πιο συχνό το «Γιατί δε φεύγει; Τα θέλει και τα παθαίνει!».

Μια γυναίκα δε φεύγει γιατί αισθάνεται ότι δεν μπορεί. Οι λόγοι είναι πολλοί π.χ: Μια γυναίκα μπορεί να μένει σε μια κακοποιητική σχέση για συναισθηματικούς λόγους, γιατί αυτός που την κακοποιεί είναι ο άνθρωπος που αγαπάει και που μπορεί να είναι ο πατέρας των παιδιών της. Μπορεί να είναι σε σχέση εξάρτησης. Μπορεί να μην φεύγει για οικονομικούς λόγους, κοινωνικούς λόγους (ντρέπεται ή η βία να θεωρείται αποδεκτή από την κουλτούρα της γυναίκας) Ένας άλλος λόγος που οι γυναίκες δεν φεύγουν είναι επειδή μπορεί να μην υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον. Τέλος, ένας πολύ σημαντικός λόγος είναι ο ΦΟΒΟΣ. Οι περισσότερες γυναίκες που βρίσκονται σε μια κακοποιητική σχέση είναι φοβισμένες και τρομοκρατημένες και πολλές φορές δέχονται απειλές για τη ζωή τους και για τη ζωή των παιδιών τους.

Ιδιαίτερα σε αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική περίοδο που περνάει η κοινωνία, που η πανδημία έφερε ριζοσπαστικές αλλαγές και προκλήσεις στη ζωή όλων και η ιδέα φυγής από το σπίτι και μιας κακοποιητικής σχέσης φαντάζει ακόμα δυσκολότερη. Ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούν.

Κλείνοντας άρθρο να τονιστεί ότι καμία γυναίκα δεν είναι μόνη ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της πανδημίας!

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΞΕΝΩΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ/ Βία κατά των Γυναικών- Το φαινόμενο της Λερναίας Ύδρας

*Ο ξενώνας αποτελεί μέρος των 62 δομών ενός Πανελλαδικού Δικτύου για την πρόληψη και αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών. Οι υποστηρικτικές δομές του Δικτύου απαρτίζονται από:

• Την πανελλαδικής εμβέλειας 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900
• Τα 41 Συμβουλευτικά Κέντρα (25 των Δήμων και 15 της Γ.Γ.Ι.Φ) και τους 19 ξενώνες Φιλοξενίας σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Δείτε ακόμα: