Τι νόημα έχει η πορεία, αν δεν έχει σκοπό;
Τι αξία έχει η κίνηση, αν δεν έχει προορισμό;
Σε έναν κόσμο που κινείται διαρκώς -και όλο και ταχύτερα- κανένας δεν μπορεί να είναι απλός παρατηρητής. Τα ερεθίσματα, οι προσλαμβάνουσες, οι εξελίξεις σε κάθε επίπεδο -από την κοινωνία και την εκπαίδευση ως το περιβάλλον και την υγεία- δεν μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους. Το αντίθετο μάλιστα. Απαιτούν την άμεση, ενεργή συμμετοχή, από όποια και όποιον μπορεί ν’ αντιληφθεί την κρισιμότητα της συγκυρίας.
Και αφετηρία και πυξίδα αυτής της συμμετοχής, μπορεί να είναι απλά μια ερώτηση:
“Πού πάμε ρε παιδιά;”
Από τη στάση του λεωφορείου ως τα βράδια παρέα με φίλους, είναι 4 λέξεις που σίγουρα έχουν περάσει από τα χείλη όλων μας. Ένας προβληματισμός-πασπαρτού, με πολλαπλές αναγνώσεις, και δυνητικό πομπό/δέκτη κάθε σκεπτόμενο πολίτη του σήμερα, κάθε ηλικίας, φύλου, θέσης, γενιάς.
Αν θέλουμε να πάμε κάπου, αυτή η κίνηση απαιτεί από εμάς ενεργοποίηση, αλληλεπίδραση, καθώς και ουσιαστικό διάλογο. Μόνο έτσι δεν θα μείνουμε με την απορία. Μόνο έτσι θα οδηγηθούμε εκεί που (πρέπει να) πάμε ρε παιδιά!
Απλά πρέπει να κάνεις λίγο υπομονή...!
Ημέρα(ες)
:
Ώρα(ες)
:
Λεπτό(ά)
:
Second(s)
Πού πάμε ρε παιδιά;
Στείλτε μας την απάντηση σας!
