Χρήστος Δοϊρανλής: “Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου ημέρα στο οικοτροφείο…”

Αυτή την εβδομάδα φιλοξενήσαμε στον χώρο μας τον Χρήστο Δοϊρανλή.

Ο Χρήστος είναι πατέρας 2 κωφών παιδιών και εργάζεται ως δημοτικός υπάλληλος ενώ η γυναίκα του, επίσης κωφή, εργάζεται στο δημόσιο.

Ένας άλλος ρόλος που έχει είναι ο ρόλος του ως Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Ειδικών Σχολείων Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος Θεσσαλονίκης.

Γεννήθηκε ακούοντας και σε ηλικία 2,5 ετών έχασε την ακοή του ενώ η γυναίκα και τα 2 παιδιά του είναι εκ γενετής κωφοί.

 

 

Όταν ακούς τη λέξη οικογένεια ποιες είναι οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό, ποια συναισθήματα σου δημιουργούνται;

Ασφάλεια, αγάπη και στοργή

 

Πού μεγάλωσες , πώς ήταν τα πρώτα χρόνια της ζωής σου και ποια η αντιμετώπιση από τους γύρω σου;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε κωμόπολη της επαρχίας. Εκεί λόγω της κώφωσης μου με αντιμετώπιζαν ως διαφορετικό ενώ ένιωθα απομονωμένος εξαιτίας της έλλειψης επικοινωνίας με τον κοινωνικό περίγυρό μου παρ’ όλη την αγάπη και στοργή που μου πρόσφερε η οικογένειά μου και ειδικά η μητέρα μου.

Οι γονείς μου, αναζητώντας τη καλύτερη λύση για μένα, αφού πήγαινα σε σχολείο ακουόντων για 2 χρόνια και είδαν ότι δεν ήταν το κατάλληλο για μένα, με έγραψαν σε οικοτροφείο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου ημέρα στο οικοτροφείο καθώς όλα τα παιδιά επικοινωνούσαν στη Νοηματική κάτι που δεν ήταν γνώριμο για μένα. Ήταν επίσης και μια τραυματική εμπειρία καθώς για πρώτη φορά έπρεπε να αποχωριστώ τη μητέρα μου. Έμενα, λοιπόν, τις καθημερινές στο οικοτροφείο και τα σαββατοκύριακα ήμουν με την οικογένειά μου στη κωμόπολη.

 

Ήταν οικοτροφείο για Κωφούς;

Ναι, είχε περίπου 100-120 κωφά παιδιά διαφόρων ηλικιών έως 20 ετών και ήταν χωρισμένο σε θηλέων και αρρένων. Βρισκόταν επί της Βασιλίσσης Όλγας 133 (σήμερα στεγάζει το καφέ Villa Maroko)  ενώ το σχολείο βρισκόταν επί της Θεμιστοκλή Σοφούλη στη Καλαμαριά.

Στην αρχή ήμουν φοβισμένος καθώς βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με αρκετά μεγαλύτερα παιδιά με διαφορετικά  ενδιαφέροντα όμως με το καιρό προσαρμόστηκα. Έμεινα εκεί 1 χρόνο μέχρι που χτίστηκε το νέο σχολείο Κωφών στο Πανόραμα. Εκεί ήταν πολύ καλύτερα καθώς ήμουν αποκλειστικά με συνομήλικούς μου και το σχολείο ήταν πολύ καλύτερα οργανωμένο χωρίς ελλείψεις σε προσωπικό.

Είχε και οικοτροφείο όπου έμεινα 5 όμορφα χρόνια μέχρι που η οικογένεια μου αποφάσισε να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησα να μένω με την οικογένεια μου σε σπίτι στη Θεσσαλονίκη αλλά μου έλειπαν πολύ οι φίλοι και οι παρέες μου στο οικοτροφείο Πανοράματος.

 

Στο σπίτι με την οικογένειά σου με ποιον τρόπο γινόταν η επικοινωνία;

Δεν επικοινωνούσαμε με τη Νοηματική αλλά μέσω κάποιων κωδικών επικοινωνίας που είχαμε χτίσει και μέσω της χειλεανάγνωσης.

 

Μια έντονη στιγμή – εμπειρία που θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

Είναι πολλές. Θυμάμαι πάντα το χαμόγελο της μαμάς μου – ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, πάντα χαμογελαστή. Την ίδια σχέση και επικοινωνία την είχα και με τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου.

 

Η επικοινωνία με τα αδέρφια σου πώς ήταν, πηγαίνατε σε ίδιες δραστηριότητες; Υπήρχε διαχωρισμός;

Όταν ήμουν μικρός δεν συμμετείχα σε πολλές δραστηριότητες λόγω των εμποδίων στην επικοινωνία με τα αλλά παιδιά.

Αυτό όμως άλλαξε ραγδαία στα χρόνια του σχολείου. Στο σχολείο συμμετείχα σε μια θεατρική ομάδα ενώ εκτός σχολείου ήμουν μέλος σε σωματείο Κωφών όπου είχαμε ομάδα παραδοσιακού χορού και πραγματοποιούσαμε παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς και ομάδα κολύμβησης. Διοργανώναμε διάφορα πανελλήνια τουρνουά και φιλοξενούσαμε ομάδες από Αθηνά και Πάτρα.  Ήταν πραγματικά πολύ όμορφα χρόνια!

 

Οι φίλοι σου τώρα είναι ακούοντες και κωφοί;

Έχω κρατήσει τις περισσότερες φιλίες μου από το σχολείο οπότε οι περισσότεροι είναι Κωφοί ωστόσο έχω και αρκετούς ακούοντες φίλους που γνωρίζουν όμως τη Νοηματική.

 

Έχεις δημιουργήσει την δική σου οικογένεια. Θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτή;

Είμαι παντρεμένος 11 χρόνια και με τη σύζυγό μου γνωριζόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια. Επίσης έχουμε αποκτήσει 2 παιδιά, έναν γιο που πάει Δευτέρα δημοτικού και μια κόρη που πάει μεγάλα νήπια. Και τα δύο φοιτούν στο Ειδικό Σχολείο Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος.

 

Στο σχολείο γίνονται δραστηριότητες; Υπάρχει ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου;

Ναι γίνονται διαφορές δραστηριότητες και υπάρχει ολοήμερο σχολείο.

 

Εκτός σχολείου υπάρχουν άλλοι χώροι για δραστηριότητες που απευθύνονται σε κωφούς;

Οι δραστηριότητες είναι ελάχιστες όπως για παράδειγμα υπάρχει ομάδα κολύμβησης που απευθύνεται σε Κωφούς. Το σημαντικό είναι να μάθουν όσο περισσότεροι γίνεται τη Νοηματική έτσι ώστε να γίνουν οι δραστηριότητες προσβάσιμες και για τα κωφά παιδιά.

 

Πες μου μία αγαπημένη συνήθεια της οικογένειάς σου.

Τα ταξίδια! Πρόσφατα πήγαμε στη Ρεν της Γαλλίας όπου κάθε 2 χρόνια πραγματοποιείται ένα μεγάλο φεστιβάλ με καλλιτεχνικές ομάδες Κωφών από όλο τον κόσμο. Ήταν φανταστικά! Φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε επίσης το Παρίσι και τη Ντισνεϊλαντ. Γενικά μας αρέσει να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας παίζοντας και κάνοντας βόλτες με αγαπημένους φίλους.

 

Αγχώνεσαι για τα παιδιά σου; Ποια είναι αυτά τα θέματα που σε αγχώνουν περισσότερο;

Φυσικά και έχω άγχος για τα  παιδιά μου όπως όλοι οι γονείς.

Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι η εκπαίδευση τους. Το σύστημα εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι εστιασμένο σε παιδιά με μητρική γλώσσα τα ελληνικά με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις σε κατάλληλο εκπαιδευτικό και διδακτικό υλικό προσαρμοσμένο σε παιδιά με μητρική γλώσσα τη Νοηματική. Γίνονται όμως αργά και σταθερά βήματα για τη βελτίωση της κατάστασης αυτής.

 

Κάποιο μήνυμα ή συμβουλές που προσπαθείς να περάσεις στα παιδιά σου ώστε να το κρατήσουν από πολύ νωρίς για όλη τους την ζωή;

Να έχουν ενσυναίσθηση, να μην φοβούνται να παίρνουν πρωτοβουλίες και να έχουν ελεύθερη και κριτική σκέψη.

 

Έχεις ενεργό ρόλο στο Ειδικό Σχολείο Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος, σαν πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων σε αυτό. Πώς αποφάσισες να λάβεις μία τέτοια θέση;

Ήμουν 2 χρόνια μέλος του Συλλόγου Γονέων και τη τρίτη χρονιά τα μέλη του με πρότειναν ως πρόεδρο οπότε και εκλέχθηκα. Αν και ήμουν διστακτικός στην  αρχή, είδα στη πορεία ότι μπορώ να προσφέρω πολλά και να κατανοήσω σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες των Κωφών, όντας ο ίδιος κωφός.

 

Ποιος θεωρείς ότι πρέπει να είναι ο ρόλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στα σχολεία γενικά ακουόντων και μη;

Ο βασικός ρόλος ενός Συλλόγου Γονέων είναι να αγωνίζεται για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης στο σχολείο σε συνεργασία με το διδακτικό προσωπικό. Συγκεκριμένα εμείς διεκδικούμε την τοποθέτηση εξειδικευμένου προσωπικού με άριστη γνώση Νοηματικής Γλώσσας, την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού υλικού, τη βελτίωση των υποδομών και την πραγματοποίηση συνεχών και πολυποίκιλων δραστηριοτήτων.

 

Ποιος είναι τελικά ο στόχος που δεν έχει ακόμη επιτευχθεί; Τι περιμένεις ναι γίνει στο σχολείο;

Όπως ανέφερα και πριν, η βασική μου ανησυχία είναι οι ελλείψεις στην εκπαίδευση των Κωφών παιδιών.

Επίσης ένας ακόμα τομέας που πρέπει να γίνει πολλή δουλειά είναι η παροχή κατάλληλης ενημέρωσης και συμβουλευτικής υποστήριξης σε νέους γονείς κωφών παιδιών ώστε να είναι σε θέση να πάρουν πληροφορημένες αποφάσεις για το μέλλον των παιδιών τους.

 

Για ποιους λόγους είσαι περήφανος για την οικογένειά σου;

Είμαι πολύ περήφανος που τα παιδιά μου, αν και κωφά, έχουν αποκτήσει την γλώσσα τους από πολύ νωρίς με αποτέλεσμα να έχουν μία όμορφη και ποιοτική ζωή.

 

Ποιο είναι το προσωπικό σου στοίχημα όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών σου;

Πρώτο μέλημά μου είναι να εξελιχθούν και να γίνουν ενεργά και χρήσιμα μέλη της κοινωνίας άσχετα με τις επιλογές τους στη μετέπειτα εκπαίδευσή τους.

 

Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να πάτε στο εξωτερικό;

Όχι για τώρα αλλά στο μέλλον θα στηρίζαμε μία τέτοια απόφαση των παιδιών. Αν είναι κάτι που θα θελήσουν πολύ, θα τους προσφέρουμε αμέριστη υποστήριξη.

 

Οι κωφοί και οι ακούοντες μπορούν να είναι ίσοι!

Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος μέσα από το βίντεο που ακολουθεί.

 

Ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων σχολείων Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος Θεσσαλονίκης είναι πάντα εκεί για να στηρίζει τα παιδιά και να αγωνίζεται ώστε να γίνουν πραγματικότητα όλα τα μηνύματα που εκφράζουν.

Ευχαριστούμε για την συνέντευξη τον Χρήστο Δοϊρανλή.