Έκθεση Φωτογραφίας IDoF (International Day of Families)

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Σύμφωνα με τη σελίδα του Ο.Η.Ε. (www.un.org), στις 15 Μαΐου, είναι η παγκόσμια ημέρα οικογένειας. Σκοπός αυτής της ημέρας είναι να προωθήσει την προσπάθεια για την επίτευξη, ενός εκ των 17 στόχων για ειρήνη και σταθερότητα στην παγκόσμια κοινωνία. Μια κοινωνία η οποία δεν ακολουθεί κανέναν και είναι ανοιχτή σε όλους. Γι’ αυτό, επιλέξαμε αυτή τη μέρα για να ανοίξουμε το στούντιο μας για 2 τετράωρα και φωτογραφίσαμε οικογένειες δωρεάν. Η κάθε ομάδα, είχε 5-10 λεπτά για να βγει μια φωτογραφία την οποία παρέλαβε τυπωμένη σε διαστάσεις 15x23cm σε αρχειακό φωτογραφικό χαρτί. Σκοπός είναι να καθιερωθεί μια συμμετοχική δράση την παγκόσμια εκείνη ημέρα του χρόνου ώστε να ενισχυθούν οι οικογενειακοί δεσμοί. Οι φωτογραφίες εκτυπώθηκαν εκ νέου και καδραρίστηκαν σε παλιά κάδρα αγορασμένα από παλαιοπωλεία. Ο χώρος συμβολίζει ένα σπιτικό σαλόνι και οι φωτογραφίες την ιστορία των οικογενειών.

Τοποθεσία: ΦωτοΓραφείον, Βενιζέλου 23, 4ος όροφος

Ημερομηνία και ώρα: 4-8 Σεπτέμβρη 11.00-18.00 

Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε στον χώρο και να περιηγηθούμε στην έκθεση. Παραθέτουμε , λοιπόν, κάποια στοιχεία για τον φωτογράφο Στέφανο Τσακίρη ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα αλλά και τις ερωτήσεις που του θέσαμε ώστε να επισκεφτείτε την έκθεση και να περιηγηθείτε σε αυτή με μια άλλη ματιά.

ΒΙΟ

Ο Στέφανος Τσακίρης είναι απόφοιτος του Τμήματος Φωτογραφίας του ΤΕΙ Αθηνών, με ειδίκευση στις ιστορικές τεχνικές εκτύπωσης. Εργάζεται ως καθηγητής φωτογραφίας στη Σχολή ΑΚΤΟ. Στο ενεργητικό του συγκαταλέγονται εκπαιδευτικά εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες, καθώς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες σε συνεργασία με μουσεία και πολιτιστικούς φορείς (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Βιβλιοθήκη Βέροιας και σχολεία). Διατηρεί φωτογραφικό στούντιο στη Θεσσαλονίκη από το 2014. Δραστηριοποιείται στην αντιγραφή έργων τέχνης και στη διαφημιστική φωτογραφία. Το 2017 κατέκτησε με την ομάδα του το μοναδικό φωτογραφικό Guinness World Record στην Ελλάδα.

1) Τι σημαίνει η οικογένεια για εσένα;

Η οικογένεια είναι το σύνολο των ανθρώπων που αισθάνεσαι ότι είναι περισσότερο κοντά σου από οποιονδήποτε άλλον. Είναι οι άνθρωποι που θα είναι εκεί στα δύσκολα…

2) Ποιες είναι οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό στο άκουσμά της;

Παρέα / Ασφάλεια / Συγγενείς / Τσακωμοί και Αγάπη

3) Σου άρεσε πάντα να φωτογραφίζεις; Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό; Πώς σου δημιουργήθηκε σαν ανάγκη;

Όλα έγιναν τυχαία με τις πανελλαδικές εξετάσεις και την δήλωση σχολών στο μηχανογραφικό. Από σπόντα δηλαδή φωτογράφος… Οπότε από το 2004 φωτογραφίζω ασταμάτητα ότι κινείται! Η ανάγκη αρχικά ήταν διαδικαστική μέσω της πρακτικής άσκησης και η εργασία ως πειραματισμός σε διάφορα στούντιο. Μετά από μια ατυχία που εκλάπη όλος ο φωτογραφικός εξοπλισμός έγινε προσωπικό μου στοίχημα να γίνει μια οικονομικά επιτυχημένη επιχείρηση που θα μείνει για χρόνια και θα δώσει θέσεις εργασίας σε μια ολόκληρη ομάδα συνεργατών.

4) Τι αποτύπωσες στην πρώτη σου φωτογραφία;

Περίεργο που το θυμάμαι, άλλα βγήκαμε σαν εργασία στο πρώτο μάθημα και έτυχε να περνάει ένας παππούς που κρατούσε ένα λουλούδι και ένα κομπολόι πίσω από την πλάτη και προχωρούσε σε ένα μονοπάτι ανάμεσα από ψηλά δέντρα…Μετά βέβαια δεν είχα τέτοια τύχη στα στιγμιότυπα και κυνήγησα περισσότερο διαφημιστικές εικόνες.

5) Ποιες ήταν η σκέψεις σου πίσω από το στήσιμο της έκθεσης; Γιατί επέλεξες να κάνεις μια έκθεση σχετικά με την οικογένεια;

Είναι ένα αποτέλεσμα μιας σειράς εκθέσεων και δράσεων κοινωνικού πάντα περιεχομένου (περισσότερες πληροφορίες στο www.stefanostsakiris.com/personal). Αρχικά ήταν η έκθεση “Μουσικοί Δωματίου” , μουσικοί του δρόμου που προσέφεραν μελωδίες ανάμεσα στην φασαρία της πόλης. Μετά το φυσικό και αστικό τοπίο και η ανθρώπινη συμπεριφορά. Έπειτα ο καρκίνος του μαστού και μια καταγραφή αστικής γειτονιάς της Θεσσαλονίκης. Κατέληξα στην αστική γυμναστική μέσω του parkour (art du deplacement) που πρεσβεύει τις αρχές της οικογένειας μέσω της ομαδικής άσκησης. Ήρθε το ρεκόρ στην μεγαλύτερη εκτύπωση Κυανοτυπίας που βοήθησε στη συνέχεια να γίνει το οικογενειακό πρότζεκτ σε συνεργασία με την Cocomat και το Μουσείο Φωτογραφίας, αφήνοντας αποτυπώματα σε πετσέτες θαλάσσης. Αυτό δεν με ικανοποίησε όσον αφορά το αποτέλεσμα του παραγόμενου υλικού στη διάρκεια του χρόνου ως ντοκουμέντου της ίδιας της οικογένειας. Έτσι επιστρέφουμε στο παρελθόν για να δημιουργήσουμε ένα φωτογραφικό πρότζεκτ με συμμετοχική δράση από όλη την οικογένεια, που δεν είναι κάτι άλλο από το κλασικό πορτραίτο.

6) Ποιο στοιχείο της κάθε οικογένειας ήθελες να προβάλλεις στις φωτογραφίες σου; Ποιο θεωρείς ότι είναι το κοινό στοιχείο στις οικογένειες έτσι όπως το βίωσες μέσα από την εμπειρία της φωτογράφισης;

Μέσα από την διαδικασία της φωτογράφισης θα ήθελα να προβληματιστεί η ίδια η οικογένεια, για την συνοχή της και την συμμετοχή των μελών της. Ακόμα και αν κάποιος είναι απών, αν είναι αγαπητός η οικογένειά του θα μπορούσε να σκαρφιστεί ένα τρικ για να συμμετέχει, πχ μέσω μια ηλεκτρονικής συσκευής. Θέλω να πω ότι στην τελική εικόνα ο αριθμός των μελών δείχνει την ενότητα και τους δεσμούς των μελών της. Επιπλέον από την τοποθέτηση και την πόζα που έπαιρναν θα μπορούσε κάποιος να βγάλει συμπεράσματα. Λόγω πίεσης χρόνου (είχαμε μόνο τρία έως πέντε λεπτά φωτογράφισης) οι τελικές φωτογραφίες είναι σχεδόν στιγμιοτυπικές.

7) Πώς και τι θα αποτύπωνες ώστε να αντιπροσωπεύει την οικογένεια εκτός από τα ίδια τα πρόσωπα;

Έχουν γίνει πάρα πολλά εικαστικά και φωτογραφικά πρότζεκτ ανά τον κόσμο. Συνήθως οι τεχνικές που μπορώ να εφαρμόσω με καθοδηγούν, άλλα δεν είμαι καλλιτέχνης ώστε να ξεφύγω από τα όρια της απεικόνισης της φωτογραφικής πραγματικότητας. Κινούμενος ανάμεσα στην φωτογραφία και στα φωτογράμματα (εικόνες χωρίς να παρεμβάλλεται μηχανή) μου έχει κολλήσει η συμμετοχική δράση και αυτό θα επιδιώξω και μελλοντικά.